Սիրտդ շուռ կգա ու կնահանջի
կեսգիշերից վեր բարձրացող ԱՆՎԱՆ մեջ…
և կլինի այնպես,
որ լսողության սահմանագծին
փակվող շուրթերի պես կմարի օրը
և ժամանակը կվարանի անցնել,
կամ թե թարգմանել ձայն ու լռություն…
կլինի նաև,
որ կվառես լույսը և կշփոթվես
պատուհանիդ գոգին թառած տեսնելով
անծանոթ, օտար, ուրիշ մի ԳԻՇԵՐ.
դեռ կա մի ԵՐԱԶ, որը հյուսվում է
ուսերիդ փռված լուսաբացերից…
միայն բառին է տրված շոշափել
ծովերի մեջ սուզված սահմանը սրտի…
