խաղալիքը ձեռքին եղբորիցդ վախեցիր,
որ նեղ օրերին,
դոդոշի պես դուրս ցցած աչքերով,
առավոտյան ցողի պես մաքուր արցունքն
աչքերին,
միամիտ,
անմեղ,
անհավատալի սիրուն ժպիտով,
կացինը ձեռքին մոտենում է

սկզբում թվում է՝ եղբայրդ է,
թուրը կմոտեցնի սրտիդ,
հետո կշփոթվի,
դու էլ մեծի պես,
Նյու- Յորքյան փողոցների պես
լայն ժպիտը դեմքիդ խաղացնելով, կասես.
-այ դմբո, սիրտը ձախ կողմում է

թուրը շրջանաձև կպտտեցնի,
ժպիտը քիչ-քիչ կաղավաղվի,
փոքրիկ ագռավներ կհաավաքվեն աչքերի շուրջ,
բերանի ծալքերից առվակներ կհոսեն,
սիրտը կտարածվի ամբողջ մարմնով,
ամեն բջիջը օվկիանոսի պես մեծ կթվա

հանկարծ կկորցնես քեզ,
կգոռաս.
-շան տղա, ձեռքերիս վրա եմ պահել,
ավազե տներ ենք սարքել,
ձեռքերով՝գերեզմաններ փորել,
իշուկի մեկը,-
կասես, չես դիմանա,
աչքերիցդ գետեր կհոսեն,
կբռնես ձեռքը,
կսկսի դողալ,
շենքը դանդաղ կօրորվի ոտքերիդ տակ