Մինչև մարտի մեկը, արա´,
Ես տեսնում էի հիերոգլիֆներ, որ երկնքին
Տիեզերանավն էր դնում – այլմոլորակ,
Հրապարակում`շշկըռ մի ժողովուրդ:
Մարտի մեկից հետո, արա´,
Պրծավ էդ երազը ու ես հանգիստ
Համ քնում եմ, համ գործի եմ գնում
Մարդիկ մեռան, ու ես պրծա էդ երազից:
Հիմի մտել ա ուղեղս որպես մրջյուն
Վազվզում ա Շանթը սպիտակ մայկով
Էդ նույնն ա, ոնց որ Արփիկից հետո Եղիշը
Հարազատների մոտ – գնաց Մայկոպ:
Շանթը լացում ա մթության մեջ
Բայց ոչ թուլությամբ, այլ – բաոբաբ:
Ոնց որ Նիցշեն կլացեր
Իրա ուժի գիտակցումից:
Բոլորս հափշտակված ենք էս տենդի մեջ
Անգամ Սերժը, որ միամիտ ու խեղճ
Տղա ա բարեսիրտ: Հափշտակված ենք:
Պետք ա նրան սիրել ու գուրգուրել
Թեկուզ սպանի մեզ էլ,
Այտոսկրերից կակտուսի տեղ
Կաճի – դրախտային ծաղիկ:
Շանթը – էդի ձեռքն ա
Մյունհաուզենի: Ճահճից սեփական գլուխը քաշող:
Պետք ա քշել էդ ձեռքը` որպես ճանճի`
Առավոտվա քաղցր քնի սադրիչ:
Շանթի աչքերը չռվել են, արա´,
Ոնց որ Եղիշի փայտերը երկնուղեշ:
Շանթ ջան, բռատ, դու մեծ սրտի տեր տղա ես
Արի քեզնից բացի էլ զոհ չպահանջենք:
Փաթթած ունեմ սաղիդ – Չեմ ուզում ապրեմ ձեր մեջ:
Կանգնած ա Շանթը սպիտակ մայկով:
Էս տեսարանը ջնջխում ա, ոնց որ –
Արփիկի մահից – Եղիշը գնում ա Մայկոպ:
