Մի տխուր բան ասա:
Ավարտական դասարանցու լացը
ժամանակավրեպ է,
դու տխուր բան ասա,
դիցուք`
սեր,
ընկերություն,
հայրենիք,
ճաղատացող ոզնի –
անցյալ կամ անցնող բաներ,
կամ լինելիք բաներ,
որ մերը չեն լինի
կամ եղել են արդեն – չենք իմացել,
ինչպես ընդհատված երազում
քոնն է լինում քոնը չեղած կինը…