Էվոլյուցիոնիզմը ենթադրում է օրինաչափություն, իսկ դիֆուզիոնիզմը պատահականության հիմունքով է տարածվում…

Վիճակախաղերը չափազանց արագ զարգանում են հենց դժվար տարիներին: Հայաստանը բացառություն չէր: Մեր ճգնաժամային տարիներին, որոնք դեռ չեն ավարտվել, բազմաթիվ վիճակախաղեր կային: Դրանցից մեկը՝ հայտնված վերջերս, փայլուն ցույց է տալիս օրինաչափության և պատահականության մրցակցությունը: Հեռուստատեսությամբ գովազդվող այդ վիճակախաղը կոչվում էր «Աշխատավարձ»: Խնդիրն այն է, որ աշխատավարձը օրինաչափ մի երևույթ է և տնտեսագիտության մեջ ունի իր կոնկրետ տեղը՝ լինի դա մարքսիստական տնտեսագիտություն, թե՝ այլ տիպի: Ահա ծանր վիճակն օգտագործում է դա, և դու ունես այդ աշխատավարձը՝ օրինաչափ երևույթը՝ որպես պատահականության վիճակախաղի շահ: Եվ դու պատահական ստանում ես աշխատավարձ: Այդ երկու սկզբունքները միասին են, և մենք տեսնում ենք, թե ինչպես են դրանք մրցակցում միմյանց հետ:

Գրականության ցանկ

1. FritzGräbner. Die Methode der Ethnologie. Heidelberg, 1911.

2. Smith G. Elliot. Human History. London, 1930.

3. An Interview with Jean Baudrillard: Europe, Globalization and the Destiny of Culture / Interviewed by Monica Sassatelli. – European Journal of Social Theory, 2002, Vol. 5, No. 4, pp. 521–530.

4. Victor Azarya. Globalization and International Tourism in Developing Countries: Marginality as a Commercial Commodity. – Current Sociology, November 2004, Vol. 52, No. 6, pp. 949–967.

5. Л. Абрамян. Глобализация по-деревенски: Армянский вариант // Сельские метаморфозы. Ред. А.А. Касьянова. Краснодар: «Дедкофф», 2008, с. 41-74.