Այսօր թերևս կարելի է բոլորիս մեղադրել պասիվության մեջ, այդ թվում և մեր մանկավարժական հասարակությանը: Շատ ավելի հակված ենք բոլորս էլ այսօրվա խնդիրներին անդրադառնալուն, այսօրվա խնդիրների լուծելուն՝ շատ քիչ մտածելով հեռանկարային պլանավորման մասին, մինչդեռ հեռանկարային պլանավորումը շատ կարևոր գործիք է, որպեսզի դու կարողանաս այսօրվա քո խնդիրների համար արդյունավետ որոշումներ կայացնել: Այս տեսակետից պետք է հնարավորություն ընձեռել յուրաքանչյուրին, որպեսզի իր հետաքրքրությունների և կարողությունների ներածին չափով փորձի հեռվից՝ ապագայից, հայացք գցել այսօրվա խնդիրներին: Չի կարելի ակնկալել, որ համատարած բոլորը պետք է ակտիվ մասնակցեն, բայց այն մարդիկ, ովքեր ասելիք ունեն և ցանկություն՝ արտահայտվելու, ունենալու իրենց ներդրումը ընդհանուր գործում, իրենց համար պետք է ստեղծել հնարավորություն…
