Այս փոփոխությունները սահմանափակում են մարդու, քաղաքացու իրավունքներն ու ազատությունները, ինչպես նաև թուլացնում են քաղաքացիական հանրությանը՝ գերակշիռ կերպով կրճատելով պետության պարտավորություններն ու պարտականությունները մարդու իրավունքների պաշտպանության գործում:
Հայաստանում վերջին ութ տարվա ընթացքում մարդիկ, քաղաքացիներ և քաղաքացիական հանրությունն իր պայքարը խարսխել է սահմանադրականության գաղափարի վրա: Նրանք սահմանադրությունը համարել են որպես հանրային պայմանագիր, իբրև միջոց և հնարավորություն, որը թույլ է տալիս մի կողմից՝ իրենց իրավունքները նվաճել և վերականգնել, մյուս կողմից՝ հանրային կառավարողներին զսպել և հաշվետվության կանչել: Այս փոփոխությունների լեգիտիմացումով և կիրառմամբ քաղաքացիական հանրությունը պարտավոր է լինելու դիմել արտասահմանադրական պայքարի միջոցների…
