Յուրաքանչյուր մանկավարժ գիտի, որ  լսարանում կունենա սովորող, ում հետ դժվար կլինի աշխատել: Նրանց վարքագիծը սովորաբար դժվար է վերահսկել, և կարող է լրացուցիչ աշխատանք պահանջել՝ ստիպելու նրանց ուշադրություն դարձնել և դադարել շեղել ուրիշներին:  Որպես մանկավարժ  կարևոր է ուսումնասիրել դասարանի կառավարման մեթոդներ, որոնք կպատրաստեն մեզ դժվար սովորողների հետ աշխատանքին:

Վարքագծային ուսումնառության տեսությունը կենտրոնանում է, թե ինչպես են մարդիկ սովորում: Բիհեյվիորիզմը կենտրոնանում է այն գաղափարի վրա, որ բոլոր վարքագծերը սովորում են շրջակա միջավայրի հետ փոխգործակցության միջոցով: Այս ուսուցման տեսությունը նշում է, որ վարքագիծը սովորում են շրջակա միջավայրից և ասում է, որ բնածին կամ ժառանգական գործոնները շատ քիչ ազդեցություն ունեն վարքի վրա:

 Բիհեյվիորիզմի հիմնական սկզբունքները ներառում են․

• Գործողություն․ անելով սովորելը գերադասելի է պասիվ սովորելուց: Կրթության նպատակը ցանկալի վարքագծի ձևավորումն է:
• Կրկնություն․ հմտությունները պետք է հաճախակի կիրառվեն գործնականում, որպեսզի յուրացվեն: Ուսումնառությունը դիտարկելի վարքի ձևի կամ հաճախականության փոփոխություն է։
• Ամրապնդում․ դրական վարքագծը պետք է պարգևատրվի։ Նախընտրելի է այս մոտեցմանը ավելի շատ ապավինել, քան անցանկալի պատասխանները պատժելուն:
• Հստակություն/պարզություն․ նպատակները պետք է լինեն հստակ, որպեսզի ուսումնառությունը տեղի ունենա։