Մարմնականության խնդրակարգի ակտուալացմանը նպաստեցին մարդու օրգանիզմում բժշկական որոշակի միջամտություններ, դրանք են էվթանազիան, կլոնավորումը, սուրոգատ մայրությունը, հղիության արհեստական ընդհատումը, արհեստական բեղմնավորումը: Այսինքն բժշկական միջամտությունները մարմնում, օրինակ՝ պլաստիկ վիրահատությունները, այնքան ձևափոխեցին, մոդիֆիկացրեցին մարմինը, որ հարց առաջացավ. արդյո՞ք մենք գործ ունենք միևնույն մարմնի հետ, թե՞՝ ոչ: Մարմնական տարածության մասին խոսելով՝ որոշ հետազոտողներ ասում են, որ սա այն եզակի տարածություններից է, որտեղ ժամանակները խառնվում են իրար, այսինքն գծայնությունը՝ անցյալ-ներկա-ապագա, պետք է մեկը մյուսին հերթափոխի, այժմ մարմնական տարածության մեջ սրանք բոլորը կարող են միաժամանակ գոյություն ունենալ:
Մարմինը դիտարկվեց ոչ որպես կենսաբանական իրողություն, այլ ավելի շատ մարմնի սեքսուալությունն էր դիտարկվում: Փորձելով համեմատել նախորդ դարաշրջանների հետ՝ այն ժամանակ մարմինն ավելի շատ թաքցնում էին, մինչդեռ այսօր այն ավելի բաց է, դիտարկելի, և ինտիմ կյանքի ինչ-որ մաս չի կազմում, որը ևս նպաստեց մարմնականության խնդիրների դրսևորմանը, և այն դարձյալ կապված է բժշկության բնագավառի հետ:
Մարմինն՝ իբրև սիմվոլիկ արժեքների կրող: Հատկապես երիտասարդական խմբավորումները սկսեցին մարմնի միջոցով անմիջապես տարբերվել, առանձնանալ իրենց հասակակիցներից, օրինակ՝ պանկերը, էմոները, ու այդ ամենը որոշակի նշանների, սիմվոլների միջոցով էր, որոնք դաջված էին մարմնի վրա: Ահա նման խնդրակարգերով սկսեց զբաղվել մի նոր գիտակարգ, որը հայտնի է բիոէթիկա (կենսաէթիկա, կենսաբարոյագիտություն) անվանումով: Այն աշխատում է միաժամանակ բժշկության, իրավագիտության և բարոյագիտության հետ՝ փորձելով այդ երեք հիմնական գիտությունների տեսանկյունից դիտարկել նշված խնդիրները…
Գրականության ցանկ
- Бодрийяр Ж. Символический обмен и смерть//пер. с фр. предисл. С. Н. Зенкина, М., 2011, -392 с.
- Лилтар Ж. Состояние постмодерна//Шмако Н. Н. (Пер.), СПб., 1998, -160 с.
- Ս., Փիլիսոփայության պատմություն, Երևան, 2000, 336 էջ.
