Հայաստանում հումանիտար և հասարակագիտական մտքի մասին զրուցում են Աղասի Թադևոսյանը և մշակութային մարդաբան Յուլիա Անտոնյանը:
- Հետխորհդային շրջանում ինքներս մեզ նկարագրելու, մեր ինքնությունը վերաձևակերպելու խնդիր ունենք;
- Խորհրդային շրջանում բազմատարր հասարակությունը պարզեցվում էր և ստանդարտացվում՝ բանվորներ, գյուղացիներ, մտավորականներ;
- Մտավորականության դերը ոչ տոտալիտար հասարակարգում և սոցիալական ցանցերի դարաշրջանում;
- Արդյո՞ք կարիք կա ինստիտուցիոնալիզացված հասարակագիտական հումանիտար մտքի, որը կօգնի նկարագրել ինքներս մեզ;
- Հայաստանի գիտական հանրության հիմնական ուղղվածությունները՝ Ռուսաստան, արևմուտք, տեղայնացում;
- Մենք չափազանց զգացմունքայնորեն ենք մոտենում հումանիտար գիտելիքին․ անհրաժեշտ է գիտական մոտեցում;
- Գիտելիքն ընկալվում է որպես անպայմանորեն շոշափելի, գրեթե նյութական մի բան;
- Արդյո՞ք նոր սերնդում փոփոխությունների միտում կա;
- Գիտությունը պետք է հանրայնացնել, հասկանալի դարձնել։
