Պետք է հասկանալ՝ քաղաքի կերպարը ինչից է բաղկացած, այսինքն միայն շենքերն ու փողոցները ցանցը չեն, նաև մարդկանց ապրելաձևն է: Քաղաքաշինության շնորհիվ ձևավորվեց նոր երևանցին, և երեկոյան այգիներում հանգիստ զբոսնող, չշտապող մարդիկ ստեղծում էին Երևանի այն մթնոլորտը, որը այժմ կարոտում ենք ու որը հիմա անվանում ենք ուրիշ: Այժմ փոխվել են մարդկանց շփման ձևերը, այլևս չես կարող գնալ պուրակ, որովհետև պուրակ գոյություն չունի: Միայնակ մնալու տեղեր չկան քաղաքում: Լինելով հասարակության մեջ մենակ՝ ծառի տակ նստել-գիրք կարդալու տեղեր չկան, որովհետև ամեն ինչը շատ պրակտիկ դարձավ, ամեն մի քառակուսի մետրը որևէ նպատակով օգտագործելու պրագմատիզմը, որը նաև ոչ պրոֆեսիոնալ էր, շատ խանգարեց քաղաքին…
Ամբողջ աշխարհում շատ քիչ են այն դեպքերը, երբ գնում են նորը նայելու, մանավանդ՝ ստանդարտ նորը, մինչդեռ ստանդարտ հինը գնում են նայելու անընդհատ ու անընդհատ…
