Պատկերացնենք, որ պետությունն ունի դռներ, որտեղից մարդիկ կարող են դուրս գալ և մտնել: Այս դռները հետաքրքիր ձևով են կառուցված. դրանք ներսից բավական հեշտությամբ բացվում են և կարող ես դռնակը հեշտությամբ բացել և դուրս գալ, բայց այդ բռնակը նույն հեշտությամբ դրսից ներս չի բացվում: Միգրացիոն քաղաքականությունը կարողանում է որոշել, թե ո՞վ կարող է այդ դուռը դրսից բացել և ներս մտնել պետություն. ո՞ր սոցիալական խավը, ի՞նչ մասնագիտության, ի՞նչ դեմոգրաֆիական կազմի, ի՞նչ նպատակով կարող է մտնել, որքա՞ն ժամանակ կարող է այդ երկրում անցկացնել, եթե աշխատանքի է եկել, ի՞նչ պայմաններով կարող է աշխատել և ո՞վ է պատասխանատու այդ միգրանտի համար: Միգրացիոն քաղաքականությունը, սովորաբար, ուղղված է ներհոսքի կառավարմանը:
1933թ.-ին որոշում եղավ հնգամյա պլանը կատարելու նպատակով արգելք դնել կոլխոզից դուրս գալուն և մարդն առանց արտոնության չէր կարող լքել կոլխոզը: Այս երևույթը ոչ միայն ԽՍՀՄ տարածքին էր բնորոշ, այլ զարգացած երկրներից շատերն են ունեցել նման պատմություն:
