«Կանայք բեղերով և տղամարդիկ մորուքներով» գրքի պարսիկ հեղինակը նկատեց, որ 18-րդ դարից մինչև 20-րդ դար ընկած ժամանակահատվածում Պարսկաստանում էապես փոխվել են գեղեցկության չափանիշները: Եթե 19-րդ դարի սկզբին հաստ հոնքերով կանայք ավելի գեղեցիկ էին ընկալվում, ապա 20-րդ դարի սկզբին դա տգեղ էր համարվում: Այս գրքում նա օգտագործեց Ջոն Սքոթի գենդեր բառի սահմանումն ու ընդհանուր առաջարկները: Վերջինիս առաջարկն էր՝ գենդերը դիտարկել որպես սիմվոլիկ համակարգ և մի հասկացություն, որը ստեղծում է ուժային համակարգեր հանրության ներսում:
