Այն օբյեկտները, որոնք մենք դիտում ենք երկրի վրա գտնվելով, մեզ դրանցից բաժանող հեռավորությունն այնքան մեծ է, որ մենք անգամ տեսնում ենք այն լույսը, որը նրանք արձակել են դեռ շատ վաղուց: Եթե օրինակ` լուսնի լույսը մեզ հասնում է մեկ վայրկյանում, արևինը` ութ րոպեում, ապա ամենամոտը գտնվող աստղի լույսը մեզ հասնում է առնվազն չորս տարվա ժամանակահատվածում: Հեռավոր աստղերի լույսը մեզ է հասնում մի քանի միլիարդ տարիներ տևողությամբ: Այսինքն մենք տեսնում ենք այն լույսը, որը միլիարդավոր տարիներ առաջ է արձակվել: Ինչ-որ տեղ սա մեզ հնարավորություն է տալիս ժամանակով հետ գնալու: Մենք կարողանում ենք պատկերացում կազմել, թե իքս ժամանակահատված առաջ տիեզերքում ինչ է կատարվել:
Հատկանշական է այն, որ մենք այդ ահռելի հեռավոր ու ծավալուն տարածությունն ուսումնասիրելու աշխատանքն անում ենք Երկրի վրա նստած: Երկիր մոլորակից ամենահեռավոր վայրը, ուր մարդը ոտք է դրել, Լուսինն է:
