Թուրքիայի արտաքին քաղաքականության հայեցակարգի հիմնադիրը համարվում է նախկին վարչապետ Ահմեդ Դավութօղլուն: Ըստ այս հայեցակարգի, Թուրքիան պիտի ձգտի իր ազդեցությունը տարածել բոլոր այն տարածքների վրա, որոնք նախկինում եղել են Օսմանյան կայսրության կազմում: Դավութօղլու քաղաքականության ամենակարևոր դրույթն էր «Զրո խնդիր հարևանների հետ» սկզբունքն էր, որի երեք գլխավոր մեթոդներն էին քաղաքական երկխոսության մեծացումը, տնտեսական կախվածությունն ու մշակութային համաձայնությունը: Հայեցակարգի համար կարևոր նշանակություն ունեցավ թուրքական «փափուկ ուժը»: Թուրքիայի՝ փափուկ ուժի կիրառումը Վրաստանում կախված է երկու երկրների մի շարք շահերից:
