Վահրամ Ալազանը հիշում է. «Երևան վերադառնալուցս մեկ շաբաթ հետո այցելեցի իրեն (Չարենցին)։ Նա բաց արեց գրասեղանի ներքևի դարակը և չորս ճոթերից բռնածդուրս քաշեց Թիֆլիսում գնած չինական սփռոցը։ Սեղանի վրա դնելով բաց արեց։ Եվ ի՜նչ. այնտեղ լցված էին մեծ քանակությամբ չոր մրգեր, ընկույզի և կաղնի միջուկ, քիշմիշ, թուզ, արմավ և շոկոլադի կտորտանք…»
