Երկար տարիներ բռնապետական ռեժիմի և գրաքննության պայմաններում գտնվելուց հետո` 1990-ականներին հարավկորեական կինոն կրկին զարգանալու հնարավորություն է ստանում: Ժամանակի ընթացքում կորեական փոփ մշակույթը, հետևաբար` նաև կինոն, գրավում է համաշխարհային շուկան. ֆիլմերը դուրս են գալիս նեղ տարածաշրջանային սահմաններից ու հասանելի դառնում ամբողջ աշխարհում:
Կորեական նոր կինոյի գլխավոր հատկանշական կողմը թեմատիկ ու ժանրային էկլեկտիզմն է, բազմազանությունը: Ֆիլմերը բաղկացած են լրիվ տարբեր կինեմատոգրաֆիստական ուղղություններին հատուկ էլեմենտներից: Մեծ հեղինակային ոճից ու հոլիվուդյան բլոկբաստերների մասշտաբայնությունից մինչև ճապոնական էքստրեմալ կինոյից եկած ծայրահեղ դաժան ու արյունալի տեսարանների էսթետիզացիա:
Ավանդական արվեստի ու բազմամշակութայնության համաձուլվածքն առաջացնում է նոր, լիովին ունիկալ կինոյի տեսակ:
