Խոսքը կառուցված է չորս բաժվնից:
1. Ներածական բաժին;
2. Գերմանացի վիպապաշտների և իրենց թարգմանական փորձառության մասին: Ջորջո Ագամբեն;
3. Քսաներորդ դարի հայ իրականության երեք գրողներ, որոնցից յուրաքանչյուրը սեփական ձևով փորձել է հասկանալ, թե ինչպես պիտի հակազդել լեզվի աղետին;
4. Ֆրիդրիխ Հյոլդերլինի բանաստեղծության ընթերցում և մեկնաբանություն:
