Ցանկացած արվեստագետ պիտի հասկանա, որ արվեստը պատկանում է ոչ թե միայն իրեն կամ պատվիրատուին, այլ հանրությանը: Արվեստագետի պատասխանատվությունը դուրս է գալիս անձնական սահմաններից: Միայն նոր, պատասխանատու քայլերից հետո է արվեստը կարողանում հանրային քննարկում հրահրել և առաջ շարժվել: Արվեստագետը պիտի գիտակցի իր դերը արվեստի և մարկդության պատմության մեջ: Հայաստանում դեպի պատասխանատվություն շրջադարձը պիտի սկսվի նախագծի հանրային քննարկումից, որտեղ հանրությունը կկարողանա իր հարցերն ուղղել արվեստագետին: