Տնտեսական անվտանգությունը սահմանելիս նախ պետք է հստակեցնել, թե ով է դրա սուբյեկտը։ Դա կարող է լինել պետությունը, առանձին տնտեսությունը (ընկերությունը կամ կորպորացիան), ընտանիքը, անհատը։ Անհատի դեպքում հիմնականում խոսքը գնում է տնտեսական և այն իրավունքների պաշտպանության մասին, որոնք վերաբերում են մարդու եկամուտներին, կենսամակարդակին և սոցիալական ապահովությանը։ Պետական մակարդակում արդեն գործ ունենք կոլեկտիվ իրավունքների, կոլեկտիվ անվտանգության և դրանց սպառնացող ռիսկերի կանխատեսման և կառավարման հետ։

Տնտեսության մեջ ռիսկեր գնահատելիս պետք է մի քանի ոլորտ առանձնացել՝

• մակրոտնտեսություն՝ մրցունակության ապահովում,
• ֆինանսներ՝ գների և փոխարժեքի կայունության ապահովում,
• էներգետիկա՝ էներգապաշարների կառավարելի հոսք,
• ժողովրդագրություն՝ աշխատունակ տարիքում գտնվող մարդկանց որոշակի քանակ,
• գյուղատնտեսություն՝ բնակչության ապահովում պարենային ապրանքներով,
• սոցիալական ոլորտ՝ գործազրկության ցածր մակարդակ,
• շուկայի անվտանգություն՝ տեղական արտադրության ապրանքների գերակայություն։

Տնտեսական անվտանգության ապահովման տեսանկյունից շատ կարևոր է անվտանգության և զարգացման միջև հավասարակշռություն պահպանել։