Թեմա 7. Բնական իրավունք. Ռուբեն Մելիքյան

Բնական իրավունքի գաղափարը փորձում էր բացատրել, թե ինչպես պետք է գրվեն պոզիտիվ օրենքները, այսինքն պետության կողմից կանոնակարգված հարաբերությունները և սկզբունքները ինչպիսին պետք է լինեն: Հետագայում սա զարգացվեց հռոմեական ժամանակաշրջանում, հատկապես Ցիցերոնի կողմից և արդեն նոր ժամանակներ հասավ բավականին մշակված վիճակում:

Բնական իրավունքը դիտարկվում էր որպես երևույթ, որը տարանջատում է մարդուն ոչ մարդկային աշխարհից, այսինքն եթե Արիստոտելը խոսում էր այն մասին, որ մարդը քաղաքական կենդանի է, ապա բնական իրավունքի տեսությունը և բնական իրավունքի գաղափարախոսությունը փորձում են այս երևույթը նաև իրավաբանության դաշտ բերել՝ ասելով, որ այն յուրաքանչյուր անձի բնական իրավունքից բխող պարտականությունն է, որպեսզի ապահովի նրա մասնակցությունը հանրային շահին, ընդհանուր շահի իրացմանը:

Հոբսը դիտարկում էր բնական իրավունքը անհատապես մարդու տեսանկյունից՝ փորձելով հասկանալ, թե ինչ կկատարվի, եթե չլինի պետության կողմից կանոնակարգվածը, այսինքն՝ օրենքը, և ինչպիսին կլինի հասարակությունը: Եվ նա եկավ այն համոզման, որ ամեն ինչ թույլատրելի կլինի, որովհետև չի լինի որևէ վարքագծի չափ և յուրաքանչյուր առարկա, այդ թվում նաև՝ դիմացինի մարմինը, կարող է ենթարկվել ոտնձգության և դա չի լինի ոչ իրավաչափ:

 

Դիտեք նաև՝

4․ Քաղաքացի-պետություն | Համագործակցության վարույթ

4․ Քաղաքացի-պետություն | Համագործակցության վարույթ

🔹Ի՞նչ էր իրենից ենթադրում «պետություն-քաղաքացի» թաքուն համագործակցությունը։🔹Ինչպե՞ս կարող է համագործակցության համաձայնագիրը օգնել...

Ինքնորոշում. Իրավաբանություն

Ինքնորոշում. Իրավաբանություն

Մարի Ամիրխանյանի «Ինքնորոշում» հեղինակային շարքի այս հանդիպումը նվիրված է հնագույն և բոլոր ժամանակների պահանջված մասնագիտությանը` իրավաբանությանը։ Այս լայն և...

Ստամբուլյան կոնվենցիան ի ցույց | Մեդիայի դերը ընտանեկան բռնության կանխարգելման հարցում

Ստամբուլյան կոնվենցիան ի ցույց | Մեդիայի դերը ընտանեկան բռնության կանխարգելման հարցում

🔹Որքանո՞վ է հայկական մեդիան ընտանիքում առողջ հարաբերություններ քարոզում։🔹Ինչպե՞ս են շահարկվում ինքնության թեմաները հասարակությունը պառակտելու...